Liczba sztuk w opakowaniu. 1 szt. 21, 99 zł. Gwarancja najniższej ceny. 30,98 zł z dostawą. Produkt: Kartka Komunia 17,5 x 17,5 cm. kup do 14:50 - dostawa jutro. dodaj do koszyka. Pawła. Pismo Święte na I Komunię Stary i Nowy Testament (złocone brzegi i paginatory) - Edycja św. Pawła. promocja. Dostępność: tak. Wysyłka w: od 2 do 4 dni roboczych. Dostawa: sprawdź formy dostawy. Cena: 169,00 zł 190,00 zł. Najniższa cena z 30 dni przed tą promocją: 159,00 zł. Our Price: $34.99. Save: $15.00 (30%) Buy Now. View more titles. Blessed is the man that walketh not in the counsel of the ungodly, nor standeth in the way of sinners, nor sitteth in the seat of the scornful. Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. POWOLI DOBIEGAJĄ KOŃCA ZAPISY NA PIERWSZĄ KOMUNIĘ ŚWIĘTĄ W 2023 ROKU – ODBYWAJĄ SIĘ JUŻ SPOTKANIA. I Komunię przyjmuje się w parafii miejsca zamieszkania dziecka (a nie miejsca zameldowania, czy szkoły do której chodzi dziecko). I Komunia Św. odbywa się w ostatnią niedzielę kwietnia, chyba, że wypadają w ten dzień Święta Wielkanocne (tak było w roku 2011). do I Komunii przystępują dzieci klas trzecich. Konieczne jest zapisanie dziecka do I Komunii Świętej i uczestnictwo dziecka nie tylko w katechezie szkolnej, ale także parafialnej W KLASIE DRUGIEJ I PRZEZ CAŁĄ KLASĘ TRZECIĄ. Przypominamy dzieciom, że nie chodzą do Komunii przed 1 Komunią JEŻELI DZIECKO NIE BYŁO CHRZCZONE W PARAFII ŚW. JANA KONIECZNIE DO KOŃCA PAŹDZIERNIKA TRZEBA DOSTARCZYĆ METRYKĘ CHRZTU DZIECKA Z PARAFII (BIURA PARAFIALNEGO), W KTÓREJ DZIECKO BYŁO CHRZCZONE. PRZYPUSZCZALNE terminy spotkań przygotowujących do I Komunii Świętej w roku 2022/2023 godz. 1 SPOTKANIE RODZICÓW I DZIECI, ZAPISY godz. 2 SPOTKANIE DZIECI (RODZICÓW TAKŻE CHĘTNIE WIDZIMY) godz. 3 SPOTKANIE DZIECI (RODZICÓW TAKŻE CHĘTNIE WIDZIMY) DZIEŃ PIERWSZEJ KOMUNII ŚWIĘTEJ zaplanowany został GODZ. i Rachunek sumienia i Formuła spowiedzi (chłopiec) Rachunek Sumienia. Najpierw poproś Ducha Świętego, aby pomógł Tobie dobrze przygotować się do spowiedzi. Możesz prosić następującą modlitwą: Duchu Święty, proszę natchnij mnie swoimi łaskami, abym szczerze i solidnie przygotował się do Sakramentu Pokuty. Przypomniał sobie wszystkie grzechy także ich ilość i okoliczności, abym je szczerze wyznał w Sakramencie Pojednania. Uwielbiam Ciebie Boże i powierzam się Twojej miłości przez wstawiennictwo Matki Bożej, dlatego mówię modlitwę: „Zdrowaś Maryjo…” Teraz przeczytaj sobie pytania o grzechy, zapamiętaj te które uczyniłeś, zapamiętaj jak często się powtarzały (np.: tylko raz, kilka razy, raz na miesiąc, co dwa tygodnie, parę razy w tygodniu, kilka razy na dzień) Czy codziennie rano i wieczorem modliłem się, czy w modlitwie mówiłem Panu Bogu, że Go kocham? Czy uważnie słuchałem nauk i kazań w kościele? Czy broniłem w sercu wiary, nadziei i miłości do Pana Boga? Czy pościłem w dni nakazane? Czy tańczyłem w Wielkim Poście? Czy wymawiałem z szacunkiem imiona święte? Czy myślałem i mówiłem z uszanowaniem o rzeczach świętych? Czy zachowywałem się poprawnie w kościele, na cmentarzu? Czy unikałem przekleństw lub zaklęć? Czy wierzę w horoskopy, amulety i przesądy? Czy chętnie i punktualnie przychodziłem na Mszę świętą niedzielną i świąteczną? Czy, zwłaszcza w dni świąteczne czytałem książki, pisma religijne, a może całą niedzielę oglądam telewizję i gram na komputerze? Czy wykonywałem prace niekonieczne w niedziele i święta? Czy robiłem zakupy w niedzielę i święta? Czy w myślach i postępowaniu odnosiłem się z szacunkiem do rodziców? Czy modliłem się za rodziców? Czy dziękowałem rodzicom i pomagałem im w domu? Czy byłem im posłuszny i wypełniałem z szacunkiem ich dobre rady, polecenia? Czy podobnie jak do rodziców, z szacunkiem odnosiłem się do nauczycieli i innych ludzi? Czy w domu, w szkole i na ulicy wnosiłem pokój i zgodę? Czy chętnie pomagałem innym i unikałem wyrządzenia przykrości, krzywdy? Czy szanowałem własne zdrowie i życie (czystość ciała, próbowanie: narkotyków, alkoholu, papierosów, narażanie się na chorobę lub kalectwo)? Czy szanowałem bliźniego, jego życie i zdrowie (bójki, złe dowcipy, krzywdy)? Czy zwalczałem złe uczucia względem innych (niechęć, złośliwość nienawiść)? Czy dawałem dobry przykład innym? Czy dobrze obchodziłem się za zwierzętami? Czy nie wybrzydzałem przy jedzeniu? Czy nie przesadzałem ze smakołykami? Czy byłem wstydliwy w myślach, mowie i uczynkach? Czy unikałem bezwstydnych myśli, rozmów, uczynków? Czy myślałem o tym, że ciało ludzkie jest świątynią Boga? Czy unikałem złych książek, filmów, złych książek, filmów, stron w Internecie z nagimi ludźmi? Czy szanowałem swoje i cudze rzeczy, pieniądze? Czy wyrzucałam jedzenie? Czy unikałem wyrządzenia innym szkody, zniszczenia? Czy byłem zawsze uczciwy (oszustwo, kradzież, podkradanie pieniędzy rodzicom) Czy oddałem rzeczy znalezione, pożyczone, skradzione? Czy szanowałem własność wspólną (społeczną), czy szanowałem przyrodę, czy szanowałem zwierzęta? Czy mówiłem prawdę i brzydziłem się kłamstwem? Czy byłem szczery i prawdomówny (fałsz, obłuda)? Czy szanowałem dobre imię innych (plotka, obmowa, oszczerstwo)? Czy dotrzymywałem danych obietnic, przyrzeczeń w dobrej sprawie? Czy starałem się opanować złe pragnienia, pożądania? Czy starałem się stawać coraz lepszym, być bez grzechu? Czy znosiłem przykrości dla miłości Boga i bliźnich? Czy panowałem nad łakomstwem, chciwością, zazdrością? Czy byłem ciekawski i niedyskretny przez podsłuchiwanie, podglądanie? Czy wybaczyłem innym, to co mnie powiedzieli lub zrobili? Czy sumienie wyrzuca mi inne grzechy lub zaniedbania? Jaka jest moja największa wada, zwłaszcza zawiniona? Akt żalu. Po rachunku sumienia przeproś Pana Jezusa na grzechy, wzbudź akt żalu, np. następującymi słowami: Kochany Jezu przepraszam Ciebie za wszystkie moje grzechy. Wiem że bardzo mnie kochasz, ja też Ciebie bardzo kocham, pomóż mi abym z miłości do Ciebie stał się lepszy i nie zniechęcał się swoimi pokusami, słabościami, grzechami, ale nieustannie je odsuwał i zwyciężał dzięki Twojej, Boże łasce. Postanowienie poprawy. Zastanów się z jakim grzechem, z jaką słabością będziesz walczył do następnej spowiedzi i pomódl się np. takimi słowami: Kochany Jezu postanawiam do następnej spowiedzi szczególnie walczyć z następującym moim grzechem [myślę jaki to grzech]. Kocham Ciebie Jezu. Pomagaj mi, proszę, szybko powstawać z upadków przez częstą spowiedź. Szczera spowiedź. Przed wyjściem do spowiedzi przeproś domowników, albo zrób to po powrocie. Przy konfesjonale wyznaj wszystkie grzechy, tak jak je sobie przypomniałeś zgodnie z formułą spowiedzi. Jeżeli czegoś się boisz, czegoś nie rozumiesz z grzechów spytaj o to spowiednika, a następnie powierz Panu Jezusowi w Sakramencie Pojednania wszystkie swoje słabości. DZ: NIECH BĘDZIE POCHWALONY JEZUS CHRYSTUS. KS: NA WIEKI WIEKÓW. AMEN. (PRZEŻEGNAJ SIĘ MÓWIĄC) DZ: W IMIĘ OJCA I SYNA I DUCHA ŚWIĘTEGO. AMEN. KS: BÓG NIECH BĘDZIE W SERCU TWOIM, ABYŚ SKRUSZONY WYZNAŁ WSZYSTKIE SWOJE GRZECHY (LUB MÓWI PODOBNIE). DZ: AMEN. OSTATNI RAZ U SPOWIEDZI ŚWIĘTEJ BYŁEM… (POWIEDZ KIEDY TO BYŁO) JESTEM UCZNIEM KLASY CZWARTEJ, ODWRÓCIŁEM SIĘ OD PANA BOGA I KOŚCIOŁA PRZEZ TO, ŻE: (MÓWISZ GRZECHY) WIĘCEJ GRZECHÓW JUŻ NIE PAMIĘTAM, SERDECZNIE ZA NIE ŻAŁUJĘ, OBIECUJĘ POPRAWĘ A CIEBIE OJCZE PROSZĘ O NAUKĘ, POKUTĘ I ROZGRZESZENIE. (KSIĄDZ UDZIELA CI NAUKI…) DZ: BOŻE BĄDŹ MIŁOŚCIW MNIE GRZESZNEMU. (KSIĄDZ ODPUSZCZA CI GRZECHY. PRZEŻEGNAJ SIĘ, GDY ROBI ZNAK KRZYŻA) DZ: AMEN. KS: WYSŁAWIAJMY PANA BO JEST DOBRY. DZ: BO JEGO MIŁOSIERDZIE TRWA NA WIEKI. KS: PAN ODPUŚCIŁ TOBIE GRZECHY. IDŹ W POKOJU. DZ: BÓG ZAPŁAĆ! Zadośćuczynienie i podjęcie pokuty. Najlepiej zaraz po spowiedzi wypełnij zadaną pokutę, a później spróbuj w miarę możliwości naprawić krzywdy wyrządzone przez swoje grzechy. (DZIEWCZYNKA) Rachunek Sumienia. Najpierw poproś Ducha Świętego, aby pomógł Tobie dobrze przygotować się do spowiedzi. Możesz prosić następującą modlitwą: Duchu Święty, proszę natchnij mnie swoimi łaskami, abym szczerze i solidnie przygotowała się do Sakramentu Pokuty. Przypomniała sobie wszystkie grzechy także ich ilość i okoliczności, abym je szczerze wyznała Sakramencie Pojednania. Uwielbiam Ciebie Boże i powierzam się Twojej miłości przez wstawiennictwo Matki Bożej, dlatego mówię modlitwę: „Pod Twoją obronę…” Teraz przeczytaj sobie pytania o grzechy, zapamiętaj te które uczyniłaś, zapamiętaj jak często się powtarzały (np.: tylko raz, kilka razy, raz na miesiąc, co dwa tygodnie, parę razy w tygodniu, kilka razy na dzień). Czy codziennie rano i wieczorem modliłam się, czy w modlitwie mówiłam Panu Bogu, że Go kocham? Czy uważnie słuchałam nauk i kazań w kościele? Czy broniłam w sercu wiary, nadziei i miłości do Pana Boga? Czy pościłam w dni nakazane? Czy tańczyłam w Wielkim Poście? Czy wymawiałam z szacunkiem imiona święte? Czy myślałam i mówiłam z uszanowaniem o rzeczach świętych? Czy zachowywałam się poprawnie w kościele, na cmentarzu? Czy unikałam przekleństw lub zaklęć? Czy wierzę w horoskopy, amulety i przesądy? Czy chętnie i punktualnie przychodziłam na Mszę świętą niedzielną i świąteczną? Czy, zwłaszcza w dni świąteczne czytałam książki, pisma religijne, a może całą niedzielę oglądałam telewizję i grałam na komputerze? Czy wykonywałam prace niekonieczne w niedziele i święta? Czy robiłam zakupy w niedzielę i święta? Czy w myślach i postępowaniu odnosiłam się z szacunkiem do rodziców? Czy modliłam się za rodziców? Czy dziękowałam rodzicom i pomagałam im w domu? Czy byłam im posłuszna i wypełniałam z szacunkiem ich dobre rady, polecenia? Czy podobnie jak do rodziców, z szacunkiem odnosiłam się do nauczycieli i innych ludzi? Czy w domu, w szkole i na ulicy wnosiłam pokój i zgodę? Czy chętnie pomagałam innym i unikałam wyrządzenia przykrości, krzywdy? Czy szanowałam własne zdrowie i życie (czystość ciała, próbowanie: narkotyków, alkoholu, papierosów, narażanie się na chorobę lub kalectwo)? Czy szanowałam bliźniego, jego życie i zdrowie (bójki, złe dowcipy, krzywdy)? Czy zwalczałam złe uczucia względem innych (niechęć, złośliwość, nienawiść)? Czy dawałam dobry przykład innym? Czy dobrze obchodziłam się za zwierzętami? Czy nie wybrzydzałam przy jedzeniu? Czy nie przesadzałam ze smakołykami? Czy byłam wstydliwa w myślach, mowie i uczynkach? Czy unikałam bezwstydnych myśli, rozmów, uczynków? Czy myślałam o tym, że ciało ludzkie jest świątynią Boga? Czy unikałam złych książek, filmów, stron w Internecie z nagimi ludźmi? Czy szanowałam swoje i cudze rzeczy, pieniądze? Czy wyrzucałam jedzenie? Czy unikałam wyrządzenia innym szkody, zniszczenia? Czy byłam zawsze uczciwa (oszustwo, kradzież, podkradanie pieniędzy rodzicom) Czy oddałam rzeczy znalezione, pożyczone, skradzione? Czy szanowałam własność wspólną (społeczną), czy szanowałam przyrodę, czy szanowałam zwierzęta? Czy mówiłam prawdę i brzydziłam się kłamstwem? Czy byłam szczera i prawdomówna (fałsz, obłuda)? Czy szanowałam dobre imię innych (plotka, obmowa, oszczerstwo)? Czy dotrzymywałam danych obietnic, przyrzeczeń w dobrej sprawie? Czy starałam się opanować złe pragnienia, pożądania? Czy starałam się stawać coraz lepszą, być bez grzechu? Czy znosiłam przykrości dla miłości Boga i bliźnich? Czy panowałam nad łakomstwem, chciwością, zazdrością? Czy byłam ciekawska i niedyskretna przez podsłuchiwanie, podglądanie? Czy wybaczyłam innym, to co mi powiedzieli lub zrobili? Czy sumienie wyrzuca mi inne grzechy lub zaniedbania? Jaka jest moja największa wada, zwłaszcza zawiniona? Akt żalu. Po rachunku sumienia przeproś Pana Jezusa za grzechy, wzbudź akt żalu, np. następującymi słowami: Kochany Jezu przepraszam Ciebie za wszystkie moje grzechy. Wiem że bardzo mnie kochasz, ja też Ciebie bardzo kocham, pomóż mi abym z miłości do Ciebie stała się lepsza i nie zniechęcała się swoimi pokusami, słabościami, grzechami, ale nieustannie je odsuwała i zwyciężała dzięki Twojej, Boże łasce. Postanowienie poprawy. Zastanów się z jakim grzechem, z jaką słabością będziesz walczyła do następnej spowiedzi i pomódl się np. takimi słowami: Kochany Jezu postanawiam do następnej spowiedzi szczególnie walczyć z następującym moim grzechem [myślę jaki to grzech] z następującą pokusą [zastanawiam się jaka to pokusa]. Kocham Ciebie Jezu. Pomagaj mi, proszę, szybko powstawać z upadków przez częsty Sakrament Pojednania. Szczera spowiedź. Przed wyjściem do spowiedzi przeproś domowników, albo zrób to po powrocie. Przy konfesjonale wyznaj wszystkie grzechy, tak jak je sobie przypomniałaś zgodnie z formułą spowiedzi. Jeżeli czegoś się boisz, czegoś nie rozumiesz z grzechów spytaj się spowiednika, powierz Jezusowi w Sakramencie Pojednania. DZ: NIECH BĘDZIE POCHWALONY JEZUS CHRYSTUS. KS: NA WIEKI WIEKÓW. AMEN. (PRZEŻEGNAJ SIĘ MÓWIĄC) DZ: W IMIĘ OJCA I SYNA I DUCHA ŚWIĘTEGO. AMEN. KS: BÓG NIECH BĘDZIE W SERCU TWOIM, ABYŚ SKRUSZONA WYZNAŁA WSZYSTKIE SWOJE GRZECHY (LUB MÓWI PODOBNIE). DZ: AMEN. OSTATNI RAZ U SPOWIEDZI ŚWIĘTEJ BYŁAM… (POWIEDZ KIEDY TO BYŁO) JESTEM UCZENNICĄ KLASY (KTÓREJ?), ODWRÓCIŁAM SIĘ OD PANA BOGA I KOŚCIOŁA PRZEZ TO, ŻE: (MÓWISZ GRZECHY) WIĘCEJ GRZECHÓW JUŻ NIE PAMIĘTAM, SERDECZNIE ZA NIE ŻAŁUJĘ, OBIECUJĘ POPRAWĘ A CIEBIE OJCZE PROSZĘ O NAUKĘ, POKUTĘ I ROZGRZESZENIE. (KSIĄDZ UDZIELA CI NAUKI…) DZ: BOŻE BĄDŹ MIŁOŚCIW MNIE GRZESZNEJ. (KSIĄDZ ODPUSZCZA CI GRZECHY. PRZEŻEGNAJ SIĘ, GDY ROBI ZNAK KRZYŻA) DZ: AMEN. KS: WYSŁAWIAJMY PANA BO JEST DOBRY. DZ: BO JEGO MIŁOSIERDZIE TRWA NA WIEKI. KS: PAN ODPUŚCIŁ TOBIE GRZECHY. IDŹ W POKOJU. DZ: BÓG ZAPŁAĆ! Zadośćuczynienie i podjęcie pokuty. Najlepiej zaraz po spowiedzi wypełnij zadaną pokutę, a później spróbuj w miarę możliwości naprawić krzywdy wyrządzone przez swoje grzechy. Wskazania Konferencji Episkopatu Polski dotyczące przygotowania dzieci do przyjęcia i przeżywania sakramentu pokuty i pojednania oraz Pierwszej Komunii Świętej Wstęp Niniejszy dokument zawiera podstawowe wskazania dotyczące przygotowania i przeżywania sakramentów: pokuty i pojednania oraz Eucharystii, ze szczególnym uwzględnieniem przystąpienia do tych sakramentów po raz pierwszy w życiu w każdej parafii w Polsce, przy zachowaniu praw biskupów diecezjalnych. Wprowadzenie teologiczne Eucharystia jest źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego (KK 11), streszczeniem i podsumowaniem całej naszej wiary (KKK 1327). W Najświętszej Eucharystii zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, sam Jezus Chrystus, Jego trwała Obecność (KKK 1324). Msza święta jest równocześnie i nierozdzielnie dziękczynieniem i uwielbieniem Boga Ojca, Ofiarą Chrystusa, dokonaną na Krzyżu, antycypowaną w Wieczerniku i dopełnioną w Zmartwychwstaniu – i świętą ucztą Komunii w Ciele i Krwi Pana (KKK 1358). W centrum celebracji Eucharystii znajdują się chleb i wino, które przez słowa Chrystusa i wezwanie Ducha Świętego stają się Ciałem i Krwią Chrystusa (KKK 1333). Owocem Komunii Świętej jest pogłębienie zjednoczenia z Chrystusem i między ludźmi. Komunia Święta podtrzymuje, pogłębia i odnawia życie łaski otrzymane na chrzcie świętym (KKK 1391-1392). Eucharystia, przez umocnienie miłości i przyjaźni z Bogiem, gładzi grzechy powszednie i zachowuje od przyszłych grzechów śmiertelnych (KKK 1394-1395). Chrystus kieruje do swoich uczniów usilne zaproszenie, aby przyjmowali Go w sakramencie Eucharystii: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie” (J 6, 53) (KKK 1384). Udział w uczcie eucharystycznej wymaga czystego serca, wolności od grzechu ciężkiego, dlatego Kościół nie zezwala na dopuszczenie dziecka do Pierwszej Komunii Świętej bez uprzedniej sakramentalnej spowiedzi (Dekret „Quam singulari” Świętej Kongregacji Sakramentów o wieku, w którym należy dopuszczać dzieci do Pierwszej Komunii Świętej). Sakrament pokuty i pojednania obejmuje dwa istotne elementy: z jednej strony akty penitenta, który nawraca się pod działaniem Ducha Świętego, a mianowicie: żal, wyznanie grzechów i zadośćuczynienie, a z drugiej strony działanie Boże za pośrednictwem Kościoła (KKK 1448). Sakrament pokuty i pojednania przynosi przebaczenie grzechów przez Boga, a także pojednanie z Kościołem (KKK 1440). U tych, którzy przyjmują sakrament pokuty z sercem skruszonym i z duchowym nastawieniem, nastają spokój sumienia i pogoda ducha (KKK 1468). Wprowadzenie pastoralne Przygotowanie dzieci do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii ma na celu doprowadzenie dziecka do świadomego i osobistego spotkania z kochającym i przebaczającym Chrystusem oraz zjednoczenia z Nim w Komunii Świętej. Celem formacji jest także głębsze wprowadzenie dziecka we wspólnotę Kościoła przez doświadczenie wspólnoty wiary i miłości we wspólnocie parafialnej. Przygotowanie oraz przeżywanie pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej obejmuje następujące etapy: przygotowanie dalsze, które rozpoczyna się w okresie wczesnego dzieciństwa i polega na wychowaniu religijnym w rodzinie, regularnym uczestniczeniu w niedzielnej i świątecznej Mszy świętej, a następnie na uczęszczaniu na lekcje religii (katechezę) w szkole; przygotowanie bliższe polegające na udziale dziecka w nauczaniu religii (katechezie szkolnej) oraz w katechezie parafialnej przewidzianej na I i II klasę szkoły podstawowej, stanowiącej wprowadzenie do katechezy sakramentalnej; przygotowanie bezpośrednie dokonuje się w klasie III i polega w dalszym ciągu na udziale w nauczaniu religii (katechezie szkolnej) oraz w parafialnej katechezie sakramentalnej. Przygotowanie to powinno mieć przede wszystkim charakter duchowy zmierzający do zdobycia osobistego doświadczenia religijnego i włączenia się we wspólnotę wierzących. Istotą tego przygotowania jest pogłębienie wiary w realną obecność Jezusa w Komunii Świętej i wzbudzenie pragnienia jej przyjmowania. Po przyjęciu Pierwszej Komunii Świętej następuje roczny etap, którego celem jest pogłębienie mistagogiczne, czyli głębsze wprowadzenie w przeżywanie sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii. Odbywa się ono w klasie IV i jest zwieńczone przeżyciem rocznicy Pierwszej Komunii Świętej. Po przyjęciu tych sakramentów rodzice, duszpasterze i katecheci, a także rodzice chrzestni, rodzeństwo i dziadkowie powinni troszczyć się o pogłębianie życia sakramentalnego dzieci przez udział w niedzielnej Mszy świętej oraz regularnej spowiedzi (głównie praktykę pierwszych piątków miesiąca) i Komunii Świętej. W każdej parafii należy uroczyście obchodzić rocznicę Pierwszej Komunii Świętej jako uwielbienie i dziękczynienie za sakrament pokuty i pojednania oraz Komunię Świętą, co ma stanowić impuls do dalszego rozwoju i pogłębiania życia sakramentalnego. Po przyjęciu Pierwszej Komunii Świętej konieczne jest kontynuowanie formacji chrześcijańskiej poprzez systematyczne uczestnictwo w lekcjach religii i pogłębianie znajomości wiary katolickiej. Pogłębianiu więzi z Chrystusem zapoczątkowanej w dniu Pierwszej Komunii Świętej służy również stała, pozasakramentalna i systematyczna katecheza parafialna dzieci. Nie może ona powtarzać treści i metod nauczania religii w szkole, ale skupiać się na pogłębianiu osobistej wiary i przynależności do Kościoła. W celu głębszej formacji chrześcijańskiej warto zaprosić dzieci do włączenia się w grupy parafialne działające przy parafii, takie jak np.: Eucharystyczny Ruch Młodych, Oaza Dzieci Bożych, Dziewczęca Służba Maryjna, Papieskie Dzieła Misyjne, służba liturgiczna, czy schola muzyczna. Przygotowanie dzieci do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii powinno odbywać się w ścisłej współpracy duszpasterzy i katechetów z rodzicami. Za najważniejsze zadania rodziców w tym przygotowaniu należ uznać: wspólną modlitwę rodziców z dzieckiem i za dziecko, systematyczne uczestnictwo wraz z dzieckiem w niedzielnej i świątecznej Mszy świętej, kierowanie się w życiu codziennym zasadami Dekalogu, rozmowy z dzieckiem na tematy podejmowane podczas katechez, pomoc w opanowaniu podstawowych modlitw i zrozumieniu niezbędnych treści związanych z sakramentem pokuty i Eucharystii, pomoc dziecku w rozwoju moralnym, codzienne świadectwo życia z wiary, wychowywanie do życia w prawdzie i miłości. Wskazania organizacyjne Przyjęcie Pierwszej Komunii Świętej odbywa się na zakończenie III klasy szkoły podstawowej, tj. około 10. roku życia dziecka. Jednocześnie należy szanować lokalne tradycje tzw. wczesnej Komunii Świętej. Szczegółowe regulacje w tej sprawie wydaje biskup diecezjalny. W takim wypadku główną rolę w przygotowaniu dzieci do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii pełnią rodzice, którzy powinni pozostawać w ścisłej współpracy z katechetą i duszpasterzem miejsca zamieszkania dziecka. Uprzywilejowanym środowiskiem przygotowania bezpośredniego do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii jest parafia zamieszkania dziecka, a nie parafia, na terenie której znajduje się szkoła. W uzasadnionych sytuacjach przystąpienie do tych sakramentów jest możliwe poza parafią zamieszkania na podstawie zaświadczenia o odbyciu stosownego przygotowania. Niezbędne ustalenia w tym względzie należy poczynić jak najszybciej po rozpoczęciu przygotowania. Warunkiem rozpoczęcia przygotowania dzieci do tych sakramentów jest złożenie przez rodziców (opiekunów) deklaracji uczestnictwa w przygotowaniu do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii. Formularz deklaracji przygotowuje parafia, a powinien on zawierać niezbędne dane osobowe oraz zasady związane z przygotowaniem zarówno dzieci, jak i ich rodziców. Ważną sprawą jest, by przy zgłoszeniu dziecka proboszcz przeprowadził duszpasterską rozmowę z jego rodzicami. Wraz z deklaracją rodzice (opiekunowie) składają świadectwo chrztu świętego dziecka, jeśli było ono ochrzczone poza parafią, w której ma przyjąć pierwszą Komunię Świętą. Koniecznym warunkiem uczestnictwa w parafialnym przygotowaniu do Pierwszej Spowiedzi i Komunii Świętej jest uczęszczanie na lekcje religii w szkole. Odpowiedzialni za formację parafialną powinni się zatem upewnić, że ten warunek został spełniony. Katecheza parafialna przygotowująca do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii powinna mieć charakter duchowy. Dziecko powinno systematycznie uczestniczyć w niedzielnej Mszy świętej oraz nabożeństwach związanych z rokiem liturgicznym (różaniec, Droga Krzyżowa, nabożeństwa majowe itp.) oraz w spotkaniach tematycznych. Minimalna liczba spotkań, jakie powinny odbywać się podczas katechezy parafialnej stanowiącej przygotowanie do tych sakramentów powinna wynosić – zgodnie z Programem nauczania religii z 2018 roku – 24 (w każdej klasie po 8 spotkań). W przypadku szczególnych okoliczności, jak np. wiek dziecka, niepełnosprawności, trudności rozwojowe, zaniedbanie wychowawcze itp., katecheta oraz duszpasterz winni roztropnie i indywidualnie potraktować sprawę jego przygotowania. Należy unikać formalizmu i rygoryzmu duszpasterskiego. W sytuacji, gdy dziecko mieszka z rodzicami za granicą, a rodzice wyrażają wolę, aby przyjęło ono pierwszą Komunię Świętą w Polsce, rodzice wraz z dzieckiem powinni: zgłosić się do parafii za granicą, do której przynależą, z prośbą o przygotowanie ich dziecka do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej z zaznaczeniem, że te sakramenty zostaną przyjęte w Polsce. Po zakończonym przygotowaniu proboszcz (bądź rektor misji) sporządza dokument poświadczający przygotowanie i gotowość dziecka do przyjęcia tych sakramentów, który należy przedstawić w parafii w Polsce. zgłosić się do parafii w Polsce, najlepiej w roku szkolnym poprzedzającym rok, w którym odbędzie się pierwsza Komunia Święta, w celu zapisania dziecka, z zaznaczeniem, że przygotowanie dziecka będzie miało miejsce za granicą. odnośnie do szczegółów związanych z uroczystością Pierwszej Komunii Świętej należy dostosować się do zasad i warunków ustalonych w parafii udzielania sakramentów. Jeżeli przygotowanie dziecka nie jest możliwe w parafii za granicą, jego warunki i zasady określa proboszcz parafii, w której ma nastąpić przyjęcie sakramentów. Przy podejmowaniu decyzji o przystąpieniu dziecka do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej proboszcz: zasięga opinii prowadzących przygotowanie w parafii i w szkole, bierze pod uwagę systematyczny udział w katechezie parafialnej, szkolnej oraz uczestnictwa w niedzielnej Mszy świętej i innych nabożeństwach. Najważniejsze kryteria dotyczące dyspozycji rodziców i dziecka do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej są następujące: dziecko jest ochrzczone i czynnie należy do wspólnoty Kościoła katolickiego. W przypadku, gdy dziecko nie jest jeszcze ochrzczone, należy udzielić mu tego sakramentu po uprzednim przygotowaniu, wiara w obecność Pana Jezusa w Komunii Świętej, osobiste pragnienie przyjmowania Pana Jezusa w Komunii Świętej, rozeznanie co do istoty grzechów oraz cnót chrześcijańskich, pragnienie uzyskania przebaczenia swoich grzechów i osiągania chrześcijańskich cnót, przystąpienie do sakramentalnej spowiedzi. Dniem Pierwszej Komunii Świętej ma być zasadniczo niedziela, pamiątka dnia zmartwychwstania Chrystusa, najstarszy i pierwszy dzień świąteczny Kościoła, podstawa i rdzeń całego roku liturgicznego (Konstytucja o Liturgii, 106). Niewłaściwą praktyką jest organizowanie Pierwszej Komunii Świętej w Wielki Czwartek czy w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. W praktyce duszpasterskiej należy zachęcać dzieci i rodziców do uczestnictwa w nabożeństwach tzw. Białego Tygodnia, bądź też innych dobrych praktykach wypracowanych w diecezji, (np. Białe Niedziele), w których – z natury rzeczy – teksty modlitw i homilii, jak też cała atmosfera tych spotkań, mają pogłębiać i umacniać duchowe owoce rozpoczętego życia eucharystycznego. W parafii powinna znajdować się specjalna księga, w której zapisuje się imiona i nazwiska dzieci przystępujących do Pierwszej Komunii Świętej. Warto upowszechniać praktykę ujednoliconego stroju dla dzieci pierwszokomunijnych. Powinien on odpowiadać powadze uroczystości, aby nie koncentrować uwagi na ubiorze. Nie może on tworzyć dyskomfortu wśród dzieci i rodziców. Uznając zwyczaj obdarowywania dzieci prezentami, należy jak najwcześniej uświadamiać im istotę Komunii Świętej, źródło prawdziwej radości, jakim jest przyjęcie Pana Jezusa. Należy dołożyć starań, by kwestie materialne nie przysłoniły wartości duchowych oraz istoty przeżywanej uroczystości. Przyjęcia z okazji Pierwszej Komunii Świętej powinny być poprzedzone i zakończone wspólną modlitwą. Powinny one odbywać się bez alkoholu. Rodzice i chrzestni powinni zaangażować się w liturgię Mszy świętej, podczas której udzielana jest Pierwsza Komunia Święta. Ze względu na znaczenie Słowa Bożego dobrą praktyką jest odczytywanie tekstów liturgii słowa przez przedstawicieli rodziców. Dzieciom natomiast można powierzać inne funkcje, jak np. śpiew czy procesja z darami. W sytuacji, gdy rodzice nie mogą wraz z dziećmi przystąpić do Komunii Świętej, należy kierować się roztropnością duszpasterską. Warto podjąć wobec nich duszpasterskie towarzyszenie w takich okolicznościach wspólnego życia. Wskazania dotyczące treści Celem spotkań w klasach pierwszej i drugiej jest przede wszystkim ukazanie piękna chrześcijaństwa, pogłębienie najważniejszych prawd wiary oraz położenie akcentu na modlitwę i liturgię jako dziękczynienie Bogu za zbawcze wydarzenia. Dzieci powinny zapoznać się także z wystrojem kościoła oraz pieśniami w różnych okresach liturgicznych. W trzeciej klasie należy skoncentrować się bezpośrednio na sakramentach pokuty i pojednania oraz Eucharystii. Należy omówić istotę tych sakramentów, obrzędy oraz ich znaczenie egzystencjalne. Jest to także czas na omówienie szczegółowych zagadnień dotyczących przebiegu dnia pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej. Po przyjęciu Pierwszej Komunii Świętej należy umożliwić dzieciom i ich rodzicom przeżycie tzw. Białego Tygodnia, bądź kilka tzw. Białych Niedziel. Warto zaprosić dzieci i rodziców na spotkanie o charakterze dziękczynnym za dar spowiedzi i Komunii Świętej, które mogłoby odbyć się np. w czerwcu oraz motywującym do dalszych systematycznych spotkań z Chrystusem i wspólnotą Kościoła. Cenną praktyką jest organizowanie po Pierwszej Komunii Świętej pielgrzymek do miejsc świętych. Podczas spotkań w klasie czwartej, których − zgodnie z Programem nauczania religii − powinno być również osiem, należy wdrażać dzieci do praktykowania pierwszych piątków miesiąca, a także do regularnego przystępowania do spowiedzi i Komunii Świętej. Pod koniec klasy IV należy przeprowadzić spotkanie przygotowujące do rocznicy Pierwszej Komunii Świętej. Wskazania dotyczące form i metod W przygotowaniu dziecka do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii bardzo ważny jest aspekt przeżyciowy, dlatego podczas spotkań powinna panować atmosfera pełna życzliwości i radości. Każde spotkanie formacyjne w parafii powinno składać się z dwóch części. Pierwsza z nich w ciekawy i angażujący sposób powinna przypominać wskazane wyżej treści, a druga dawać możliwość ich przeżycia przez modlitwę, zaangażowanie w liturgię, śpiew itp. Powinno to służyć doświadczeniu wspólnoty wiary i modlitwy. Spotkania dla dzieci powinny odbywać się w małych grupach formacyjnych. Liczba uczestników nie powinna przekraczać 12 osób. Spotkania w grupach mogą prowadzić kapłani, osoby konsekrowane, katecheci świeccy lub animatorzy ruchów i stowarzyszeń katolickich. Osoby te powinny posiadać predyspozycje do pracy z dziećmi. Wśród metod nauczania katechetycznego nie może zabraknąć memoryzacji, bowiem katecheza jest częścią tej „pamięci” Kościoła, która zachowuje wśród nas żywą obecność Chrystusa. Przedmiotem zapamiętywania winny być formuły modlitewne oraz syntetyczne ujęcia formuł wiary. Należy jednak pamiętać, że memoryzacja, która jest ważna i potrzebna, powinna mieć miejsce przede wszystkim w szkole i nie może wyprzeć innych metod katechezy (Por. Polskie Dyrektorium Katechetyczne, 26). W przygotowaniu parafialnym do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii chodzi nie tylko o przekaz wiedzy, ale przede wszystkim o doświadczenie przez dzieci osobistej relacji z Bogiem, a także o udział w radosnej wspólnocie wierzących. Dla katechezy parafialnej odpowiednie są metody aktywizujące, a zwłaszcza przeżyciowe, biblijne i liturgiczne ze szczególnym uwzględnieniem celebracji pokutnych według „Obrzędów sakramentów pokuty”. W trakcie przygotowania do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii warto przygotować tematyczne celebracje Słowa Bożego lub Mszę świętą w małych grupach zgodnie z zaleceniami „Dyrektorium o Mszach świętych z udziałem dzieci”. Formacja rodziców W przygotowaniu do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii konieczne jest objęcie formacją rodziców dzieci pierwszokomunijnych. Dobrym rozwiązaniem jest organizowanie regularnych spotkań dla rodziców równolegle do spotkań przeznaczonych dla dzieci. Szczególną troską należy otoczyć rodziców pozostających w związkach niesakramentalnych, ukazując im ważne miejsce we wspólnocie Kościoła i zachęcając ich do zaangażowania w jego życie. Treściami formacji rodziców powinny być prawdy wiary, liturgia, zasady moralne i modlitwa, a także religijne wychowanie dzieci ze szczególnym uwzględnieniem zjawisk zachodzących we współczesnym świecie. Szczegółowe treści spotkań dla rodziców zawarte są w Programie nauczania religii. Wskazane jest, aby spotkania z rodzicami odbywały się w formie warsztatów i celebracji sprzyjających zaangażowaniu uczestników. Zaczerpnięte z godz. Nasze zapisy godz. Święcimy Różańce – przynosimy przez siebie zakupione różańce (kolor i miejsce zakupu obojętne) Uwaga – godz. (po różańcu) Spotkanie Rodziców – przeniesione na późniejszy termin. godz. „Pukamy do nieba” – odwołany godz. Święcimy medaliki – przynosimy przez siebie zakupione medaliki – być może odwołany zależy od rozwoju pandemii – szczegóły w ogłoszeniach parafialnych godz. Święcimy książeczki – zostaną zakupione jednakowe przez Parafię – zależy od rozwoju pandemii – szczegóły w ogłoszeniach parafialnych Z ks. Romanem Stafinem, doktorem teologii, próbujemy lepiej zrozumieć poszczególne części Mszy św. W naszych rozważaniach zbliżamy się coraz bardziej do momentu przyjęcia Komunii świętej. W ostatnich dziesięcioleciach Kościół zwraca uwagę na potrzebę przyjmowania przez wiernych Komunii świętej z hostii konsekrowanych w czasie aktualnie odprawianej Mszy świętej. Już Sobór Trydencki (XVI w.) podkreślił ścisły związek ofiary Mszy świętej i sakramentalnej Komunii. Wcześniej, przez stulecia, zachęcano do tylko jej duchowego przyjmowania. Wyraźny i zrozumiały jest język Konstytucji o liturgii świętej Soboru Watykańskiego II na ten temat: „Zaleca się usilnie ów doskonalszy sposób uczestniczenia we Mszy świętej, który polega na tym, że po komunii kapłana wierni przyjmują Ciało Pańskie z tej samej ofiary” (55). Podobnie mówi Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego: „Jest bardzo pożądane, aby wierni podobnie jak kapłan, który jest do tego zobowiązany, przyjmowali Ciało Pańskie z Hostii konsekrowanych w czasie danej Mszy świętej, a w przewidzianych przypadkach (por. nr 283) przystępowali do kielicha. Dzięki temu Komunia Święta ukaże się także przez znaki jako uczestnictwo w aktualnie sprawowanej Ofierze” (85). Warto zwrócić uwagę na ton tych wypowiedzi: „zaleca się usilnie”, „jest bardzo pożądane”. Nie powinno być tak, że dwie albo i więcej puszek wypełnionych konsekrowanymi Hostiami stoi w tabernakulum, a kapłan konsekruje tylko jedną Hostię i tylko dla siebie. W naszym kościele jest tak, że w każdej Mszy świętej, w głębokiej patenie, konsekrowana jest pewna ilość komunikantów. Trzeba tu jeszcze wspomnieć o zalecanej przez Kościół Komunii świętej przyjmowanej pod dwiema postaciami. Ruch liturgiczny w okresie międzywojennym wpłynął na to, że po Soborze Watykańskim II możliwość przyjmowania Komunii świętej pod dwiema postaciami była ciągle poszerzana i dzisiaj, szczególnie we mszach świętych dla mniejszych grup wiernych, jest często praktykowana. Dlaczego zalecane jest przyjmowanie Komunii świętej pod dwiema postaciami? Przecież w Hostii przyjmuje się całego Pana Jezusa. Otóż, przyjęcie Ciała Chrystusa i przyjęcie Krwi Pańskiej wyraża pełniej wydarzenie z Wieczernika i zbliża do tego, co czynił tam Chrystus, ustanawiając Eucharystię i dając siebie całkowicie (Ciało i Krew) na pokarm swoim uczniom. Jawi się tutaj jeszcze inne pytanie. Dlaczego w Polsce tak mało uczestników Mszy świętej przyjmuje Komunię świętą? Czy nie jest tego przyczyną przesadne poczucie własnej grzeszności? Ojciec Pio do swojej penitentki, która miała obawy, czy przyjmować codziennie Komunię świętą, pisze tak: „…dopóki nie jesteś pewna, że jesteś w niełasce u Boga, to znaczy, że ciąży na twojej duszy grzech śmiertelny, nie powinnaś i nie możesz powstrzymywać się od przyjęcia Komunii świętej” (Castello, s. 169). U początku Mszy świętej obejmujemy przecież żalem popełnione grzechy i w akcie pokuty prosimy Boga o Jego miłosierdzie. Bóg grzechy lekkie nam odpuszcza! Gdy sumienie nam mówi, że popełniliśmy większy grzech, powinniśmy oczywiście pójść do spowiedzi. A może to brak świadomości leczącego charakteru tego sakramentu powstrzymuje wielu od jego częstego przyjmowania? Ciało Chrystusa nie jest Chlebem dla aniołów, lecz dla nas, słabych, grzesznych ludzi. Te prawdy powinny być rozważane na katechezie i w głoszonych kazaniach. Z kolei na Zachodzie prawie wszyscy obecni w kościele przyjmują Ciało Pańskie, co nierzadko jest przyczyną wewnętrznych rozterek polskiego kapłana, udzielającego Komunii świętej w czasie zastępstwa na parafii, oraz niezrozumienia ze strony osób przyjeżdżających z Polski. Tutaj jednak trzeba zaznaczyć, że z tych niewielu, którzy na Zachodzie jeszcze biorą udział w niedzielnej Eucharystii, tak wielu żyje w stanie łaski uświęcającej. Do Kościoła przychodzą przede wszystkim ludzie żyjący wiarą na co dzień; a przecież o to właśnie chodzi, aby przyjąć Chrystusa do swojego serca, wnosić Go w życie i dawać o Nim świadectwo. O wielkiej godności człowieka, który w Komunii świętej przyjął Chrystusa do swojego serca, mówi zdarzenie z życia św. Filipa Neri (1515-1595). Ten święty otaczał szczególną czcią Najświętszy Sakrament i zachęcał wiernych do częstego przyjmowania Komunii świętej, co wtedy było rzadkością. Nauczał on o godnym i pełnym czci przyjmowaniu Chrystusa we Mszy świętej. Celebrując Eucharystię, zauważył, że pewna baronowa prawie zawsze zaraz po przyjęciu Komunii świętej opuszczała kościół. Pewnego razu posłał za nią czterech ministrantów ze świecami, aby jej towarzyszyli. Gdy owa dama zobaczyła ich obok siebie, zaskoczona zapytała: „Co to ma znaczyć?”. Wtedy podszedł do niej Filip Neri i powiedział: „Co to ma znaczyć? Pani opuszcza kościół zaraz po przyjęciu Komunii świętej i pani niesie w sobie Ciało Chrystusa. Nauka Kościoła głosi, że gdy Pan Jezus w Hostii jest wynoszony poza kościół, np. w procesji, powinny być noszone obok niego płonące świece. Dlatego posłałem ministrantów, aby towarzyszyli pani w drodze do domu”. Mocno zawstydzona dama wróciła do kościoła i już nigdy więcej nie opuszczała go przed zakończeniem Mszy świętej. W Komunii świętej przyjmujemy Jezusa Chrystusa i potem nosimy Go w naszym sercu; nie zapominajmy o Nim! Adorujmy Go w drodze do domu, w ciągu dnia, uświadamiajmy sobie Jego obecność. Zwracajmy się do Niego w aktach strzelistych, np.: „Bądź uwielbiony, Panie”, „Jezu, ufam Tobie”, „Pan mój i Bóg mój”, „Panie, Ty jesteś moją mocą”, itp. W ten sposób będziemy żyć w Jego obecności, doświadczając Jego mocy i Jego pokoju. Ojciec Pio pisze do swojego spowiednika (po Komunii świętej): „Po odprawieniu Mszy świętej zatrzymałem się z Panem Jezusem na dziękczynieniu. Och, jak słodka była rozmowa z niebem tego ranka! Było tak, że chociaż chcę ci opowiedzieć o tym wszystkim, to nie mogę tego zrobić. Były to rzeczywistości, które nie mogą być przełożone na język ludzki bez zagubienia ich głębokiego sensu, niebiańskiego znaczenia. Serce Jezusa i moje własne – pozwól użyć mi tego wyrażenia – stopiły się. Nie było już więcej dwóch serc, które biły, ale tylko jedno. Moje własne serce zniknęło, jak kropla wody ginie w morzu. Pan Jezus był Rajem, Królem” (Castello, s. 90-91). Mając udział w ciele i krwi Chrystusa, przemieniamy się w Tego, którego pożywamy. Mając udział w ciele i krwi Chrystusa, przemieniamy się w Tego, którego pożywamy. - św. Leon I Wielki Nie możemy oddzielić naszego życia od Eucharystii. Ludzie pytają nas: „Skąd siostry czerpią radość i moc do czynienia tego wszystkiego, co czynią?”. Otrzymujemy to wszystko od Chrystusa obecnego w Eucharystii. Dlatego Eucharystia jest w centrum naszego życia... Bez Jezusa nie byłabym zdolna przeżyć ani jednego dnia, ani nawet jednej godziny swojego życia. Matka Teresa z KalkutyNie możemy oddzielić naszego życia od Eucharystii. Ludzie pytają nas: „Skąd siostry czerpią radość i moc do czynienia tego wszystkiego, co czynią?”. Otrzymujemy to wszystko od Chrystusa obecnego w Eucharystii. Dlatego Eucharystia jest w centrum naszego życia... Bez Jezusa nie byłabym zdolna przeżyć ani jednego dnia, ani nawet jednej godziny swojego życia. - Matka Teresa z Kalkuty Używajcie dwóch duchowych skrzydeł, to jest, pobożności maryjnej i pobożności eucharystycznej. Na tych dwóch skrzydłach szybko podniesiecie się do nieba. św. Jan BoskoUżywajcie dwóch duchowych skrzydeł, to jest, pobożności maryjnej i pobożności eucharystycznej. Na tych dwóch skrzydłach szybko podniesiecie się do nieba. - św. Jan Bosko Gdyby ludzie znali wartość Eucharystii, służby porządkowe musiałyby kierować ruchem u wejścia do kościołów. św. Teresa z LisieuxGdyby ludzie znali wartość Eucharystii, służby porządkowe musiałyby kierować ruchem u wejścia do kościołów. - św. Teresa z Lisieux Tylko ten może brać udział w Eucharystii, kto wierzy, że prawdą jest, czego uczymy, kto także został zanurzony w wodzie odradzającej i przynoszącej odpuszczenie grzechów, i żyje tak, jak nauczał Chrystus. św. JustynTylko ten może brać udział w Eucharystii, kto wierzy, że prawdą jest, czego uczymy, kto także został zanurzony w wodzie odradzającej i przynoszącej odpuszczenie grzechów, i żyje tak, jak nauczał Chrystus. - św. Justyn Wielkim nieszczęściem jest zaniedbywanie tego Bożego posiłku na pustyni życia. To tak, jakby ktoś umierał z gło­du obok suto zastawionego stołu. św. Jan Maria VianneyWielkim nieszczęściem jest zaniedbywanie tego Bożego posiłku na pustyni życia. To tak, jakby ktoś umierał z gło­du obok suto zastawionego stołu. - św. Jan Maria Vianney To, co uobecniamy w sakramencie jest Ciałem zrodzonym z Dziewicy Maryi. Ciało Chrystusa w sakramencie jest rzeczywiście tym samym Ciałem, które zostało ukrzyżowane i pogrzebane. Sakrament ten jest więc sakramentem Jego Ciała. św. AmbrożyTo, co uobecniamy w sakramencie jest Ciałem zrodzonym z Dziewicy Maryi. Ciało Chrystusa w sakramencie jest rzeczywiście tym samym Ciałem, które zostało ukrzyżowane i pogrzebane. Sakrament ten jest więc sakramentem Jego Ciała. - św. Ambroży Każdy potrzebuje Komunii: dobrzy, aby pozostali dobrymi, i źli, aby stali się dobrymi. św. Jan BoskoKażdy potrzebuje Komunii: dobrzy, aby pozostali dobrymi, i źli, aby stali się dobrymi. - św. Jan Bosko Daleko od tabernakulum każde dzieło opiera się na piasku, każdy najpiękniejszy entuzjazm miłosierdzia wysycha i gaśnie. św. Pius XDaleko od tabernakulum każde dzieło opiera się na piasku, każdy najpiękniejszy entuzjazm miłosierdzia wysycha i gaśnie. - św. Pius X Pan przyznaje nam wszystko to, o co we Mszy świętej Go poprosimy, a nawet więcej, bo daje nam to, o co nawet nie myślimy prosić, a co nam jest potrzebne. św. GirolamoPan przyznaje nam wszystko to, o co we Mszy świętej Go poprosimy, a nawet więcej, bo daje nam to, o co nawet nie myślimy prosić, a co nam jest potrzebne. - św. Girolamo Załaduj więcej Niezapomnianym spotkaniem z Panem Jezusem jest bez wątpienia Pierwsza Komunia Święta – dzień, który wspomina się jako jeden z najpiękniejszych w życiu. Jan Paweł II Niezapomnianym spotkaniem z Panem Jezusem jest bez wątpienia Pierwsza Komunia Święta – dzień, który wspomina się jako jeden z najpiękniejszych w życiu. - Jan Paweł II Ktoś powie, że nie przyjmuje Komunii świętej ponieważ jestem oziębły w miłości. A dlaczego chcesz oddalić się od ognia, skoro jesteś oziębły. Im bardziej ktoś jest chory, tym bardziej potrzebuje lekarza. św. Alfons Maria LiguoriKtoś powie, że nie przyjmuje Komunii świętej ponieważ jestem oziębły w miłości. A dlaczego chcesz oddalić się od ognia, skoro jesteś oziębły. Im bardziej ktoś jest chory, tym bardziej potrzebuje lekarza. - św. Alfons Maria Liguori Kiedy spożywamy Eucharystię, dzieje się coś odwrotnego niż zwykle. Jedząc inny chleb przyswajasz go i po części za każdym razem chleb zmienia się w ciebie. Natomiast ten drugi Chleb jest silniejszy niż ty. Nie będziesz więc w stanie przemienić go, za to on przemieni ciebie: za każdym razem będziesz w części tym, czym jest ten Chleb. św. Augustyn Kiedy spożywamy Eucharystię, dzieje się coś odwrotnego niż zwykle. Jedząc inny chleb przyswajasz go i po części za każdym razem chleb zmienia się w ciebie. Natomiast ten drugi Chleb jest silniejszy niż ty. Nie będziesz więc w stanie przemienić go, za to on przemieni ciebie: za każdym razem będziesz w części tym, czym jest ten Chleb. - św. Augustyn Chrystus sam jest codziennym chlebem, który zasiany w Dziewicy, wyrosły w ciele, ukształtowany w męce, wypieczony w piecu grobu, przechowywany w Kościele, przynoszony na ołtarze, codziennie udziela wiernym owego niebieskiego pokarmu. św. Piotr ChryzologChrystus sam jest codziennym chlebem, który zasiany w Dziewicy, wyrosły w ciele, ukształtowany w męce, wypieczony w piecu grobu, przechowywany w Kościele, przynoszony na ołtarze, codziennie udziela wiernym owego niebieskiego pokarmu. - św. Piotr Chryzolog Póki nie jesteśmy pewni, że nasze sumienie jest obciążone ciężką winą nie należy zaprzestawać przyjmowania Komunii świętej. św. Ojciec PioPóki nie jesteśmy pewni, że nasze sumienie jest obciążone ciężką winą nie należy zaprzestawać przyjmowania Komunii świętej. - św. Ojciec Pio Kiedy zaś Pan przyjdzie do mnie w Komunii Świętej, wolno mi Go spytać: „Czego pragniesz Panie, ode mnie?”. Potem zabiorę się do tego, co po cichej rozmowie z Nim ujrzę jako najbliższy obowiązek. św. Edyta SteinKiedy zaś Pan przyjdzie do mnie w Komunii Świętej, wolno mi Go spytać: „Czego pragniesz Panie, ode mnie?”. Potem zabiorę się do tego, co po cichej rozmowie z Nim ujrzę jako najbliższy obowiązek. - św. Edyta Stein Niezwykły to stół, przy którym sam gospodarz staje się pokarmem. Nikt siebie nie daje za pokarm; czyni tak jedynie Chrystus Pan. Zrozumieli męczennicy, co spożywali i pili, skoro odpłacili tym samym. św. AugustynNiezwykły to stół, przy którym sam gospodarz staje się pokarmem. Nikt siebie nie daje za pokarm; czyni tak jedynie Chrystus Pan. Zrozumieli męczennicy, co spożywali i pili, skoro odpłacili tym samym. - św. Augustyn Komunia święta duchowa czasem takie same łaski daje jak sakramentalna. św. Maksymilian Maria KolbeKomunia święta duchowa czasem takie same łaski daje jak sakramentalna. - św. Maksymilian Maria Kolbe Jeżeli ktoś znajduje się z dala od ołtarza, pozbawia się Bożego chleba. św. Ignacy AntiocheńskiJeżeli ktoś znajduje się z dala od ołtarza, pozbawia się Bożego chleba. - św. Ignacy Antiocheński Eucharystia jest nam dana po to, abyśmy się stali jednym ciałem i jedną krwią z Chrystusem. św. Cyryl JerozolimskiEucharystia jest nam dana po to, abyśmy się stali jednym ciałem i jedną krwią z Chrystusem. - św. Cyryl Jerozolimski

psalm na 1 komunię świętą